KRABI
Waar waren we gebleven…
In het laatste blog waren we in het charmante plaatsje Chumpon blijven steken (volgens Nederlandse zeurpieten viel daar niets te beleven, haha), de volgende tocht ging naar Krabi en de vlak daarbij gelegen badplaats Ao Nang.
Met de minibus vertrokken we van Chumpon richting Krabi, busje zat vol en de zitplaatsen waren niet echt comfortabel. Halverwege moesten we overstappen op een ander minibusje, maar dankzij het verkeer en onze slome chauffeur misten we de aansluiting. Balen, drie uur wachten op de volgende minibus, of alternatief in een klaarstaande bus met veel luxere zitplaatsen plaats nemen. Makkelijke keuze zou je zeggen, maar ze waarschuwden ons dat de busreis wel enige tijd in beslag zou nemen en dat de aankomsttijd ongeveer gelijk zou zijn met de over drie uur vertrekkende minibus. Haha, grapjassen dachten wij, dat kan natuurlijk nooit. Eenmaal in de bus begrepen we het echter. Deze bus kenden geen haltes en stopte overal waar mensen erin of er uit wilden. Dat gaat als volgt, iemand geeft aan dat hij er uit wil, bus voegt uit, stopt langs de kant, passagier stap uit, bus vertrekt en voegt weer in, meteen daarna geeft een andere passagier aan uit te willen stappen, bus voegt uit enzovoort. Had hij tien meter hiervoor ook niet uit kunnen stappen vraag je je af. NEE!!! Een Thai houdt niet van lopen. Doet me denken aan toen we pas bij ons huisje aankwamen en ik Mr. Nice vroeg waar de watermeter stond, stap maar achterop mijn motorbike zei hij. Huh??? Lijkt me niet logisch om een watermeter ver van het huis te plaatsen. Nou, dat was ook niet het geval, hooguit 40 meter, maar niet te lopen dus!
Ao Nang
Maar goed, ook aan een eindeloze rit komt een einde, en uiteindelijk arriveerden we in Ao Nang, na een korte taxirit vanaf Krabi. Niet veel later arriveerden zoon en schoonzoon en konden we, genietend van een prachtige zonsondergang, ons eerste biertje drinken aan het strand.
Ons hotel bleek vlak naast een grote nightmarket te liggen met een zeer grote keuze aan voedsel en dranken. Van de acht dagen verblijf hebben we er daar zeven dagen gegeten. Ook was daar entertainment in de vorm van acrobaten met vuurknotsen en Thaise dansmariekes.
De dagen dat we daar verbleven waren voornamelijk luie dagen, wandelend over de prachtige stranden, eten, eten en drinken natuurlijk.
Phi Phi eiland
Ondanks alle luie dagen wilden we natuurlijk ook iets meer zien van de omgeving en dan is het phi phi eiland een absolute aanrader. De boottocht daarnaartoe is sowieso al adembenemend, varend langs de steile rotsen en kleine tropische eilandjes. Phi Phi is een wonderlijk eiland, (eigenlijk een groep eilanden), al tientallen jaren trekt het dagelijks duizenden toeristen, vooral jonge backpackers. En waarom? In het jaar 2000 is daar een film opgenomen met Leonardi di Caprio, The Beach over een soort idyllische geheime commune die daar woonden, en die film werd een hele populaire cultfilm. Sinds die tijd is het eiland toerischtische trekpleister geworden. Maar ook de mooie stranden, het super heldere water en de smalle straatjes met de op de jonge backpackende doelgroep gerichte shops, bars en restaurantjes hebben daaraan mee gedragen. Thailand is überhaupt wel sterk in het uitbuiten van bekende filmlocaties. Zo is er in 1974 een James Bond film, The man with the golden gun, opgenomen op het eiland Khao Ping Kan, intussen bij iedereen bekend als het James Bond eiland. En ook hier trekken dagelijks vanuit Phuket tientallen boten met toeristen naar toe om oa foto’s te maken van de grote karakteristieke rots welke voor het eiland ligt.
Een verrassing
Vanuit krabi vlogen we met Thai Airways terug naar Bangkok. Nadat we op de luchthaven ingecheckt hadden nodigde de dame achter de counter ons uit om naar de Royal Silk Lounge te gaan! Nu had ik wel bij een firma gewerkt welke de royal status verkregen heeft, maar het leek me sterk datdie status me deze privileges kon verschaffen. met mijn simpele economy ticket. Maar wat bleek, achter onze rug om hadden zonen onze beide tickets ge-upgrade naar Business class! Vlogen we voor het eerst ook een keer business, met acht stewardessen op acht passagiers, dus aan aandacht geen gebrek. Ook het eten was super. Alleen jammer dat het plebs met economy tickets tijdens het boarden niet langs ons hoefden, die hadden helaas een andere ingang.
Terug naar huis
Na een paar leuke dagen in Bangkok, met lekker eten (bij de Vietnamees bijvoorbeeld, oh wat is dit lekker kreunde iemand wiens naam ik niet zal noemen, om de tien seconden), was het tijd om afscheid te nemen. Zij weer terug naar Nederland, wij naar Hua Hin waar ons nog een aantal ongelooflijk hete maanden te wachten stonden.
We waren er intussen achter dat we ons huidige huisje niet opnieuw konden huren voor de volgende periode maar gelukkig hadden we al snel een nieuw onderkomen gevonden in een huis van goede vriendin Miss Pui (ze heeft er een stuk of vier), op pakweg tien minuten rijden van onze huidige locatie. Aangezien dat huis leegstond konden we al onze troep daar al neer stallen. We hebben intussen al aardig wat spullen verzameld want we moesten twee keer met de geleende auto van Mr. Nice rijden om alles over te brengen.
Nu op weg naar huis.
Het volgende blog zal over de filipijnen gaan, want daar gaan we in juli naar toe.
Groeten Khun Peter