De bruiloft
Miss Pui
Als we in ons restaurant zitten in de vroege avond en we zien dat er een emmer met ijs en een kan met water wordt klaargezet op een tafeltje dan weten we het: Miss Pui komt er aan. En ja hoor, even later rolt haar zilverkleurige Mercedes het parkeerterrein op, stap ze uit, gaat de kofferbak open om er een (of twee) flessen whiskey uit te halen en installeert ze zich aan het tafeltje waar gedurende de avond de whiskey aangelengd met water en ijs soldaat wordt gemaakt. Als wij het eten achter onze kiezen hebben vergezellen we haar meestal en het worden steevast gezellige avonden waar veel gelachen, gegeten en gedronken wordt. Al houden wij het liever bij een wijntje, want de Thaise whiskey is niet weg te hachelen. Miss Pui is de moeder van een vriend van Mr. Nice, die wij ook kennen als Mr. Red Ducati vanwege het bezit van een dito zwaar gemotoriseerd voertuig. Iedereen heeft bijnamen hier, gelukkig want de Thaise namen zijn lastig te onthouden. Alleen Nice is zijn echte naam!
Nu wil het geval dat zoonlief, Mr Red Ducati dus, onlangs een vrouw die hij overigens nog helemaal niet zo lang kende (is natuurlijk ook geen voorwaarde), zwanger heeft gemaakt. Ja, en wat doet een gentleman dan, in eerste instantie hard weglopen natuurlijk, maar als de werkelijkheid tot je doordringt, vraag je haar ten huwelijk. En zo geschiedde! Maar eerst moest hij nog een bijzonder lastige stap zetten, om het feest te bekostigen moest hij zijn geliefde Ducati verkopen. Dat deed ongelooflijk zeer, vergelijk het met het afpakken van het meest geliefde speeltje van een kleuter. Maar moeders, die zeer goed in de slappe was zit, weigerde heel verstandig om alle kosten op zich te nemen.
Miss Pui stond erop dat wij ook op de bruiloft kwamen, niet bij de officiële ceremonie maar op het feest in de avond. Tja, we hebben goede banden met de moeder maar minder met de eigenlijke bruidegom, laat staan de bruid die we helemaal niet kenden. Maar ze bleef aandringen en op de uiteindelijke dag kregen we ook de officiele uitnodiging in de vorm van een boarding pass, heel origineel (zie foto).
Het feest vond plaats aan het strand in een grote gelegenheid, geen idee waar het was maar we konden meerijden met Mr Dan, voor mensen die mijn blog regelmatig lezen, ook wel Mr.Black Ducati genaamd, vanwege het bezit…. ach jullie snappen het wel
Op weg naar de bruiloft
We reden dus mee met Mr Dan en zijn vriendin, in de auto hadden we nog een leuke conversatie:
” Hey Dan, je had toch pas een heel andere auto pas gekocht?”
“ja, klopt, maar ik heb die geruild met mijn moeder, die wilde graag in een nieuwe auto rijden”
Even was het stil, daarna zei hij met een diepe zucht:
“Maar ik ben er intussen achter, deze auto heeft een veel zwaardere motor, en is veel duurder in verbruik”
“Slimme moeder heb jij”
“Ja, daar ben ik inderdaad ingetrapt”
Het feest
Maar uiteindelijk kwamen we bij de strandtent aan waar het feest gegeven werd. Nou ja tent, het was een geweldig groot complex, en dat was ook nodig want er waren VIERHONDERD (400!) gasten.
Hoe bevoorraad je vierhonderd gasten met eten en drank? Nou, eten werd er regelmatig in grote schotels op de tafels gezet en de drank was zelfbediening. Overal stonden tafeltjes met water, ijs, cola en whiskey. Gelukkig geen thaise whiskey maar de schotse Johnny Walker. Ik schat dat er tussen de 100 en 150 flessen Johnny Walker doorheen zijn gegaan die avond. De fabriek in Schotland moet overuren gedraaid hebben. De lokatie was prachtig ingericht met een hele fotogalerij van het bruidspaar, prachtig gedekte tafels, een podium met een band die helaas vanwege de grote afstand van de tafel waar wij zaten niets van te horen was.
Naar zeggen heeft dit feest tussen de vijfentwintig en dertigduizend euro gekost. Voor Thaise begrippen een ongekend bedrag.
In tegenstelling tot een Nederlandse bruiloft duurde dit feest niet tot in de zeer late avond. Tussen negen en tien dropen de meeste gasten af, voor ons ook een teken om op te stappen, want de hele avond whiskey naar binnen slaan gaat je ook niet n de koude kleren zitten. Hoor ik iemand zeggen, je had ook water kunnen drinken? Tja, helemaal niet aan gedacht.
Afterparty 1
Twee dagen later zaten we weer samen met Miss Pui en vaste gasten Brian en Margaret, die ook op de bruiloft waren en werd er nog lang nagetafeld en gedronken. Toen we wilden afrekenen kwam Miss Pui tussenbeide. Nee, deze rekening was, inclusief onze avondmaaltijd en inclusief alle drankjes van Brian en Margaret en alle andere tussendoor aangerukte hapjes en snacks voor haar rekening. En waarom? Nou omdat ze het zo leuk vond dat we op het feest waren. Het moet hier niet gekker worden. Maar het wordt nog gekker!
Afterparty 2
Na een aantal rustige avonden was het weer zo’n avondje met miss Pui. Ze vertelde dat ze op de bruiloft een fles dure champagne gekregen had, een Dom Perignon van 2006. (ze sprak het uit als Dom Pppppepeppnignonon) en ze vond het leuk om die met ons allen te delen. En waarom niet meteen een barbecue erbij. Uiteindelijk zaten we met een gezelschap van dertien man aan een paar lange tafels, de staff van Mr Nice verzorgde de barbecue en uiteindelijk werd de fles Dom Perignon professioneel geopend door Nice waarbij zijn horeca ervaring goed van pas kwam. Gelukkig vonden de aanwezige Thaise mensen deze verrukkelijke champagne niet te zuipen, zodat er des te meer voor ons overbleef. Het was een super gezellige avond, de foto’s (helaas van niet al te beste kwaliteit, moet nodig een betere mobiel met betere camera) spreken voor zichzelf.
Het bloed kruipt…..
En ja hoor, blijkbaar had de kersverse getrouwde zoon toch nog een potje met geld gevonden want, hoewel moeder het daar niet mee eens was, had hij weer een nieuwe Ducati gekocht. Toevallig werd deze net op de avond van de BBQ afgeleverd, en kon die ter plekke geshowd worden en werd er een ritje gemaakt met moeders achterop. Zie foto.
Dat was het weer, volgende blog over …….
Wacht maar af
Peter