En we zijn (alweer een tijdje) terug

Tjonge tjonge , de tijd vliegt

Onderstaand verhaal had ik al in oktober als concept klaar staan om te publiceren, maar voordat ik het definitief het web op kon gooien moest het nog wel geredigeerd worden, meestal gaat daar ook wel de nodige tijd in zitten. Maar toen kregen we familie op bezoek waar we de nodige uitstapjes mee gemaakt hebben, waarover in een volgend blog meer. En toen was het plotseling begin Januari.  Dus hierbij alsnog, een enigszins achterhaald verhaal

Terug naar Thailand met een koffer vol stenen.

De jaarlijkse vier maanden in Nederland waren weer omgevlogen, naast de broodnodige klusjes in en rond het huis hebben we volop kunnen genieten van onze prachtige kleindochters.
Daarnaast de nodige andere dingen kunnen regelen, zonnepanelen laten installeren en, zeer belangrijk, een nieuwe auto uitgezocht samen met zoon Thomas, die er het meeste in zal rijden.
Enkele proefritten gemaakt en uiteindelijk gekozen voor de Ford Kuga plug in hybride. Gedeeltelijk rijdt deze elektrisch en gedeeltelijk op een veel zuiniger benzinemotor. Onze huidige, vrij dorstige, vervoersmiddel de Peugeot was inmiddels bijna twintig jaar oud, en ondanks zijn trouwe diensten moesten we toch, met een beetje pijn in ons hart, afscheid van hem nemen.  Na een levertijd van enkele maanden werd de Ford begin november afgeleverd.  Als je na twintig jaar overstapt op een nieuwe auto ga je er ook qua technologie twintig jaar op vooruit. Het gevoel van dat je overstapt van een huifkar naar geavanceerd gemotoriseerd vervoersmiddel.  Intussen na ruim twee maanden zijn we erachter dat de Ford ongelooflijk veel zuiniger is dan het oude beestje. We hebben ook een app geïnstalleerd op onze telefoons waarmee we de status van de energiebronnen kunnen inzien. Een handige app, maar dan moet je niet, zoals ik met mijn slaperige kop een keer in de vroege ochtend deed, op de start knop drukken, om er dan tot mijn schrik erachter te komen dat ik de auto op pakweg tienduizend kilometer afstand gestart heb.

Maar uiteindelijk was het moment van vertrek aangebroken en vertrokken we met zeventig(!) kilo ruimbagage en ca tien kilo handbagage naar Schiphol. Bij aankomst in het hotel in Bangkok vroeg de doorman, die de koffers uit de auto haalde, stomverbaasd aan ons of we soms stenen hadden meegenomen uit Nederland.
Wat slepen jullie dan allemaal mee, zullen jullie je afvragen. Ten eerste heel veel Nespresso koffie capsules. In Thailand ook wel te koop maar alleen de originele en dus peperduur. Bij de Aldi en de Lidl kun je compatibele capsules kopen voor een fractie van die prijs. Maar ja, vier koppen per dag en dan acht maanden, reken maar uit, dat is al bijna een koffer vol. Dus hadden we besloten om naast die capsules ook bonenkoffie, die je wel hier voor een normale prijs kunt kopen, te gaan gebruiken. Bij de Makro in Duiven hebben we een De Longhi espresso machine gekocht en een ook maler om de bonen in de juiste fijnheid te kunnen malen.
Bij elkaar, al een behoorlijk gewicht, daarnaast een loodzware grillpan, een fles twintigjarige port voor de lekkere trek etc etc.Elke keer zeggen we, dit zal de laatste keer zijn dat we zoveel mee moeten nemen, want nu hebben we alles al. Tja….
Na een nachtje Bangkok in ons inmiddels vertrouwde hotel togen we de volgende dag naar ons huisje in Hua Hin.

Daar zitten we weer op ons favoriete stekje.

Gewoonlijk gaan we drie maal per week, aan het einde van de middag, naar het restaurant van onze vriend Nice en dan zitten we weer op ons bekende plekje, het bankje aan de buitenzijde van zijn restaurant. Daar zit het relaxt en kunnen we alle vaste gasten die we, inmiddels al jaren kennen, van harte welkom heten We zwaaien naar de vele voorbijgangers  voor wie we intussen ook bekende gezichten zijn, de buren van Nice rijden er vaak langs op hun motorbike met een baby die, heel leuk, ook intussen al geleerd heeft naar ons te zwaaien.
Nice vertelde ons trots dat hij wat nieuwe gerechten aan zijn menu had toegevoegd, zoals een hotdog hetgeen wel aantrekkelijk is om eens af te wisselen met het normale Thaise eten en ook een gerecht met  Thaise Northern style  worstjes met gember. Oh, lekker, doe ons die maar. Maar zonder blikken of blozen vertelde hij ons dat dat niet kon doorgaan, want: hij was vergeten de worst in te kopen. WAAROM VERTEL JEHET ONS DAN! Nice ten voeten uit.

Een beestenboel hier.

In Nederland heb je hooguit te maken met een verdwaalde kat van de buren in de tuin, in Thailand is dat iets spannender. Al eerder heb ik geschreven over een super gevaarlijke spitting siamese cobra in onze tuin, dat was alweer eventjes geleden. Maar onlangs hadden we er weer een, een golden tree snake, in principe ongevaarlijk (dwz niet giftig) maar toch kun je er maar beter niet door gebeten worden. Zie hieronder de foto, helaas niet helemaal scherp maar vergeef dat ik hem niet even bij staart durfde te pakken om hem te laten poseren. Blijven fascinerende beesten, maar wel van een afstandje. Kortgeleden zagen we ook twee apen  niet ver van ons huis op de elektrischetijdskabels, vlakbij een aantal afval bakken, dus waarschijnlijk op zoek naar voedsel. Ook moeten we regelmatig in de remmen als we onderweg zijn op onze motorbike voor een kudde Thaise koeien, achtervolgd door een cowboy op zijn motorfiets.

Werklui over de vloer

We waren nog maar net terug in ons huisje of we hadden werklui over de vloer, in opdracht van onze Thaise vriendin en huisbaas. Ze gingen de voor duiven zeer uitnodigende openingen rond het dak dichtmaken. Dit om te voorkomen dat ze alle muren onder schijten. Ook werd er meteen een nieuw hek geplaatst tussen ons en het huis naast ons dat al een aantal jaren leeg staat en er steeds minder florissant uit begint te zien. Ook onze toegangspoort kreeg een behoorlijke opknapbeurt. De hulpmiddelen waarmee de werkzaamheden werden uitgevoerd zouden door de Nederlandse arbodiensten niet worden goedgekeurd vrees ik. Kijk maar op de foto naar de steigers en daar bovenop los een laddertje.
Ook in een ander huis naast ons werd flink geklust door een aantal werklui, dat huis staat te koop of te huur. Een paar weken lang werd er door een aantal werklui getimmerd, geschuurd en geverfd. Dragen de Thaise mensen op de meest overbodige momenten een mondkapje, bijvoorbeeld als ze alleen in de auto zitten, tijdens het schuren van de vloer en ook bij het lakken met een bijzonder sterk riekende lak, droegen ze deze niet. Het gevolg laat zich raden, heftige hoestbuien overgaande in langdurige rochels, maar mondkapje gebruiken? Ben je gek, straks wordt hij nog vies ook, kun je hem weggooien

Westerse mannen op zoek naar Thaise liefde.

Het zal voor niemand een verrassing zijn als ik vertel dat veel westerse mannen hier in Thailand op zoek gaan naar Thais vrouwelijk gezelschap om daarmee gelukkig de rest van hun jaren vertroeteld en verzorgd te worden. De Thaise dames zijn daar goed op voorbereid gezien de talloze dating sites. En geef ze eens ongelijk, als je zo’n wandelende creditcard aan de haak kan slaan is je kostje gekocht. Daar kun je met een normale baan niet tegenop werken. Ook in de barretjes vooral in toeristische wijken in de stad is het als alleenstaande man moeilijker om alleen de bar te verlaten dan in gezelschap van een al dan niet aantrekkelijke bardame. Maar soms gaat het ook goed, we kennen enkele westerse mannen die wel een langdurige relatie hebben met een Thaise dame. Maar vaker gaat het fout en dan zijn de rapen gaar. Zo kennen we een Nederlander die een huis had gekocht en die op naam had laten zetten van zijn Thaise vrouw. Meteen daarna veranderde de relatie in een regelrechte nachtmerrie. Ik zal jullie de details besparen. Ook kennen we een man uit het op een na grootste land ter wereld (welk? google maar) die begin van het jaar een relatie had met een dame die nogal veel schulden had, de goedzak hielp haar uit de brand en betaalde  braaf een niet onaanzienlijke som geld, waarna ze prompt veranderde in een ongelooflijk secreet. Hij had ook een motorbike voor haar gekocht, maar als hij die even wilde gebruiken moest hij haar huur betalen. Hij was in dezelfde periodes als wij  terug naar huis en even na ons weer terug in Hua Hin. Zijn vriendin, die hem aardig uitgemolken had, had intussen een Thaise man aan de haak geslagen. Nog dezelfde dag zat hij al op een dating site te zoeken voor een nieuwe dame die we de volgende dag konden bewonderen bij restaurant van Nice. Het ging zowaar twee dagen goed totdat ze ook weer flinke ruzie kregen over een aanzienlijk bedrag wat ze wenste te ontvangen voor haar diensten. Inmiddels kunnen we na twee weken de tel niet meer bijhouden van zijn aantal dates en het aantal ruzies.  Ik moet eerlijk zeggen dat wij ons best kostelijk vermaken met het aanschouwen van alle tot mislukking gedoemde pogingen.

 

Tot zover dit blog, de volgende keer zal ik wat vertellen over onze uitstapjes naar Bangkok, Kanchanaburi (bekend van de brug over de river Kwai en de death railway), wilde olifanten spotten, een overlopend zwembad etc.
Groet

Khun Peter

januari 10, 2024 thailand zelf One Comment »

One Comment to En we zijn (alweer een tijdje) terug

  1. Frans van Rijt schreef:
    januari 10, 2024 om 11:05 am

    Goedemiddag Peter,
    Bedankt voor je zeer lezenswaardige stuk. Leuk! Wat kunnen landen toch verschillend zijn. Trouwens is duidelijk dat het restaurant van Mr. Nice open is. Jullizittener met een drankje EN 5 bordjes met OPEN. Zou het kunnen zijn dat deze na sluitingstijd er gewoon blijven hangen.

    Deze pensionado gaat eens heerlijk met zijn 2e hands boeken aan de gang.

    Over een paar maanden gaan de pensionado’s van Eijkelkamp een dagje naar Zevenaar, bezoek aan een steenfabriek, hapje eten. Happy live.

    Veel woon/leesplezier voor 2024

    Groetjes
    Frans

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *