En we zijn weer terug

“Even” op en neer.
We zijn weer terug op ons stekkie in Thailand. Huh, waren jullie daar weg dan? Ja, om een paar onvergetelijke dingen mee te maken waren we voor ca. een maandje terug naar Nederland gevlogen. Ten eerste om geboorte van onze nieuwste spruit mee te maken en de langverwachte opening van de Anne&Max vestiging in Delft van zoon Jasper bij te wonen. Beiden wilden we die niet missen, zei het dat we voor geboorte van kleindochter Skye, dankzij een bommelding op station Utrecht, nog bijna te laat waren. Zie de foto’s van ons kersverse nageslacht en het fraai ingerichte restaurant in Delft.

Leven op straat
Vaak wordt ons gevraagd waarom we Thailand zo aantrekkelijk vinden om te wonen. Dan sommen we de gebruikelijke clichés op, het klimaat, het eten, de mensen en de cultuur. Maar wat ik ook altijd super aantrekkelijk vind is de levendigheid op straat. Als ik in Nederland vanuit huis vertrek zijn de straten nagenoeg leeg, pas bij een winkelcentrum zie je de eerste bedrijvigheid. Hier thuis in Hua Hin, als ik de straat uitrij is er volop leven, overal staan mensen wat te verkopen, fruit, sapjes, kippetjes, gedroogde inktvis, worstjes, kleding en nog veel meer. Veelal op karretjes vastgemaakt aan een motorbike waarmee ze, inclusief een brandende barbecue, rondrijden. Van s-morgens vroeg tot s-avonds laat is er wat te doen op straat. Er is hier geen sprake van een vette werkloosheidsuitkering, dus ze moeten ook wel aan de bak. Niet voor niets is het werkloosheidspercentage in dit soort landen lager dan 1%. Met de foto’s hieronder heb ik getracht hier een impressie van te geven. Beelden spreken, hoop ik, voor zich.

Onze tuin.
Omdat we ons huisje voor onbepaalde tijd hebben kunnen huren, kunnen we ook met een gerust hart investeren in onze tuin. Vorig jaar hebben we al diverse nieuwe planten aangeschaft om meer kleur in de tuin te krijgen. Geregeld kijken we vol verbazing wat er nu weer in bloei staat. Een prachtige orchidee of nu de wonderlijke paradijsvogelplant (zie foto’s).
Het klinkt waarschijnlijk heel decadent, want we hebben ook een tuinman in dienst. Kunnen jullie dan niet zelf de plantjes water geven zul je zeggen, ja natuurlijk, maar we hebben ook voor de tijd dat we in Nederland zijn iemand nodig die voor de tuin zorgt. In dit klimaat hebben de planten en bomen veel water nodig. En om alleen voor de periode dat we hier niet zijn een tuinman inhuren die je tuin liefdevol verzorgd is vrijwel onmogelijk. Ook voor het preventief snoeien van de grote zware palmbladen voordat ze naar beneden vallen en schade aanrichten hebben we een tuinman nodig, dat kunnen we niet zelf. Het is sowieso moeilijk om iemand te krijgen die niet de kantjes er af loopt zodra je een paar maanden weg bent, we zijn nu ook aan onze derde tuinman bezig, maar in de huidige hebben we vertrouwen. Driemaal in de week komt hij langs om de tuin te bewateren en te snoeien. En snoeien kan hij! Zelfs als er naar ons idee niets meer te snoeien of te knippen valt gaat hij fanatiek tekeer met zijn scharen. Nadeel van deze tuinman is wel dat hij geen enkel woord Engels verstaat. Als we proberen hem wat uit te leggen kijkt hij ons met grote ogen aan. Mocht er een wereldkampioenschap “Glazig Kijken” bestaan, dan zou hij met glans winnen. Soms leidt dat tot wonderlijke situaties. Onlangs hadden we problemen met onze hibiscus, ooit vol met grote gele bloemen, maar nu bijna zo dood als een pier vanwege ongedierte die al het leven uit de plant zuigt. Na eerst spray op biologische basis zonder al teveel succes geprobeerd te hebben hadden we nu een bijzonder sterk bestrijdingsmiddel met veel doodskoppen erop gekocht. Om te voorkomen dat door een windvlaag het gif in de ogen of op je huid zou komen had Els zich als een covid 19 nurse in plastic ingepakt en een helm opgezet met dichtgeklapt vizier. Na het sprayen kwam echter de tuinman de planten water geven, dus ik probeerde hem duidelijk te maken dat we gif gesprayd hadden dat hij dat er niet af moest sproeien. Wijzend op het flesje met gif en de spuitbus dacht ik dat het hem duidelijk was, Niet dus, even later stond hij, volledig onbeschermd, de hibiscus opnieuw onder te spuiten in een grote wolk van spray. Maar, hij leeft nog, al heeft hij sinds kort wel een akelig rochelend hoestje.

Uit eten
We eten vrijwel elke dag buiten de deur, alleen op vrijdag eten we vrijwel altijd thuis en gaat er een visje of wat vlees op de bbq. Meestal eten we in het restaurant van vriend Nice, waar het goed toeven is, we veel mensen kennen en spreken en volop keuze hebben uit lekkere gerechten. Voor een ca drie euro eten we onze buiken vol. De totale rekening is natuurlijk wat hoger want er moet natuurlijk ook wat vloeistof getankt worden. Maar regelmatig eten we ook in andere restaurantjes dichtbij huis. We hebben wat dat betreft genoeg keus, binnen een straal van een kilometer van ons huis zijn een paar leuke restaurantjes en twee foodcourts. Een tijdje geleden hadden we echt een vreemde ervaring in een restaurant waar we in het verleden toch al vaak lekker gegeten hadden. We waren daar in een periode dat er weinig toeristen waren, dus we waren erop voorbereid dat wellicht niet de hele menukaart aangeboden kon worden. We bestelden twee cheese burgers, naar wekenlang Thaise gerechten heb je soms ook behoefte aan wat variatie. Okay, geen probleem, de burgers konden geserveerd worden. Maar, nadat de bestelling opgenomen was zagen we een lid van het personeel op de scooter wegrijden terwijl de kokkin in de deuropening van de keuken met de armen over elkaar bleef wachten. We hadden sterk het idee dat de burger ergens elders geritseld moest worden. Even later kwam die knaap terug en verdween in de keuken samen met de kokkin. Ik heb nog getracht een blik door het raam van de keuken te werpen of ik een zakje van de 7-Eleven zag, maar dat hadden ze denk ik al weggemoffeld. De burger die op ons bord verscheen was bleekjes en niet super. We konden klagen, maar we hadden natuurlijk geen hard bewijs. De volgende dag zijn we bij de 7-Eleven geweest om daar ter vergelijk een burger te bestellen. Maar het was duidelijk dat de burger die we in het restaurant hadden gegeten niet van de 7-Eleven afkomstig was, want deze van de 7-Eleven was namelijk lekkerder! Blijkbaar hadden ze die ergens anders vandaan gehaald. We zijn niet meer terug geweest bij dat restaurant zoals jullie zullen begrijpen.

Dat was het weer.
Dit keer veel foto’s.

Groeten Khun Peter

: Onze nieuwste spruit uit het van Amelsvoort geslacht.

: Het pand van Anne&Max in Delft

: Anne&Max Delft, eigenaar: onze zoon!

: Daar zitten we dan bij Anne&Max Delft met de pa van Henk en zijn vrienden. Lunch voor genodigden dag voor opening.

: Tientallen stalletjes langs de weg.

: Op een drukke hoek in Bangkok. Elke centimeter stoep wordt benut.

: Fruit en groenten verkoop langs de weg.

: Eten langs de kant van de weg. Als westerling wel oppassen, alleen als het druk is bij zo’n stalletje is het vertrouwd om te eten. Anders weekje buikloop.