Je maakt van alles mee hier in Thailand

Mondkapjes afgeschaft
Sinds ruim een week is het verplicht dragen van mondkapjes in Thailand afgeschaft. Alleen in drukke ruimtes wordt het nog aanbevolen om ze te dragen. De mondkapjes maatregel, die al enkele jaren bestond, werd door vrijwel iedereen zeer disciplinair nageleefd, hetgeen gezien het warme klimaat geen sinecure is.
Hoera, zou je zeggen, weg met dat ding, eindelijk frisse lucht en geen beslagen brillen.
Maar wat is tot mijn stomme verbazing de praktijk? Vrijwel alle farang (de Thaise aanduiding voor alle westerlingen) doen de kapjes vrijwel direct in de ban, maar naar schatting 95% van de Thaise mensen blijft ze dragen, ook in situaties waar ze sowieso altijd al naar mijn idee volstrekt overbodig waren. Ze dragen ze nu nog steeds als ze op de scooter zitten (een helm vinden ze daarentegen niet nodig), maar ook als ze alleen in de auto zitten doen ze het kapje op.
Onbegrijpelijk maar ook apart om dit te observeren, ben benieuwd of dit ook in Bangkok het geval is, over een weekje kunnen we dat waarnemen.

Het verkeer hier, het blijft een raadsel.
Ik heb al vaker over het verkeer hier in Thailand geschreven, maar ondanks de vele jaren dat we hier al wonen, blijven we ons verbazen over de gedragingen hier op de weg. Thailand behoort al jaren en jaren tot de top drie van landen met de meeste verkeersdoden, en 75% hiervan zijn dodelijke ongelukken met scooters. En hiervan betreft weer een groot deel ongelukken met jeugdige berijders. En dat is iets wat ik nooit zal snappen, je ziet hier kinderen van rond de tien jaar op scooters rond racen, zonder rijbewijs uiteraard en vanzelfsprekend ook zonder helm. Maar die scooters zijn in wezen gewoon zware motoren, de meest zijn 125 cc! Ik zelf heb een vrij lichte scooter van 110cc maar nog altijd een voertuig waar je een motorrijbewijs voor nodig hebt. Hoe kun je als ouder je kind op zo’n mobiel de weg opsturen, ook in de wetenschap dat het verkeer hier gevaarlijk is. Je moet altijd oppassen want er liggen honden midden op de weg, over de gevaarlijke U-turns zou ik een heel blog alleen kunnen weiden, er wordt massaal tegen de verkeersinrichting in gereden (zonder helm uiteraard), de wegen zijn in het algemeen slecht, veel diepe gaten in het asfalt,  en soms zitten ze met zijn vieren of zelfs vijven op de scooter. Bovendien weten ze de meest vreemde zaken zonder blikken of blozen op de scooter te vervoeren. Immens lange metalen stangen, een zware hond van 25 kg met de voorpoten over het stuur, 10 trays met eieren etc. Maar vaak kun je er ook om lachen, laatst zagen we iemand bij een werkplaats voor scooters stoppen om een zwembad met lucht te laten vullen, met het opgeblazen zwembad op de scooter gingen ze weer naar huis, ik kon er nog net een foto van maken.

Thaise begrafenis
Vlak bij het restaurant van Nice woont een politieman met zijn gezin, wij kennen hem goed want hij komt ook regelmatig bij Nice. Onlangs is zijn opa overleden op een respectabele leeftijd van 102 jaar. De begrafenisceremonie die hier gehanteerd wordt is nogal opvallend.  Meestal volgt de begrafenis vrij snel op het overlijden, vooral door het warme klimaat natuurlijk.  Maar bij mensen die aanzien hebben gehad volgt de begrafenis na zeven dagen of langer, soms zelfs een heel jaar. Koning Bhumibol (Rama 9) bijvoorbeeld werd een jaar na zijn overlijden begraven. Dat redde deze man niet, hij wordt negen dagen na overlijden begraven (als je deze maatstaf ook in Nederland zou hanteren zal ik wel binnen een halve dag onder de groene zoden liggen).  Elke avond wordt er massaal afscheid genomen met uiteraard veel eten, de straat en alle parkeerplaatsen in de omgeving  staan dan bomvol met auto’s. De weg naar het huis toe wordt verlicht met een soort tl-lampen, aan elke lantaarnpaal hangen er drie boven elkaar. Zo zie je maar dat elk land zijn eigen tradities heeft. Apart om dit hier mee te maken.

Bureaucratie in Thailand.
Onlangs hadden we wat administratieve zaken af te handelen, allereerst bij de Thaise immigratiedienst in Hua Hin voor onze re-entry permit. Deze hebben we nodig om de verblijfsperiode van ons visum te behouden. We mogen nu tot maart 2023 in Thailand blijven met ons visum, en dat kunnen we volgend jaar weer met een jaar verlengen. Voorwaarde is wel dat je je elke 90 dagen even met bij de immigratie meldt, en als je het land verlaat met de bedoeling om ook weer terug te keren moet je dus een re-entry permit stempel in je paspoort hebben. Tja, wie heeft dat omslachtige gedoe ooit bedacht? Een ambtenaar natuurlijk! Om het onontbeerlijke stempel in je paspoort te krijgen  moet je een formulier invullen, bestaande uit twee kantjes en voorzien van een recente pasfoto. Samen met kopieën van de paspoort, visum en nog veel meer wordt het in behandeling genomen.  Gezeten aan het loket worden er nog meer documenten uitgeprint, moeten we tientallen handtekeningen zetten, wordt er een foto van je gemaakt die we ook weer moet signeren en wordt er uiteindelijk een groot stempel in het paspoort gezet. In dit stempel wordt met ongelooflijke precisie met drie of vier kleinere stempels nog data toegevoegd, en ook met de pen wordt er nog een nummer bijgeschreven. Na het betalen van zo’n 1900 baht pp (ca 50 euro) zijn we klaar. Elke handeling die we bij de immigratie moeten doen gaat gepaard met een enorme berg papier. Alleen van ons al moeten ze door de jaren heen al een kamer vol papieren hebben, en we zijn niet de enige hier! En dan schijnt Thailand niet eens het land te zijn in Azië met de ergste bureaucratie. Ze staan op nummer tien! India staat op 1. Je moet er toch niet aan denken dat je daar naar de overheid moet.

Maar banken kunnen er ook wat van. Ik had op mijn oude telefoon de app voor mobiel bankieren van de Bangkok Bank. Superhandig die app overigens. Maar inmiddels heb ik een andere telefoon en daar wil ik de app ook op hebben. Daarvoor heb je autorisatie nodig van de bank. Aansluitend op ons bezoek aan de immigratie gingen we naar een kantoor van die bank. Ook hier weer de nodige papieren die van een handtekening voorzien moesten worden waaronder ontelbare gesigneerde kopieën van mijn paspoort. Uiteindelijk kon ik samen met de dame van de bank buiten naar de betaalautomaat, werden daar allerlei handelingen door haar uitgevoerd en kreeg ik een sms met de autorisatie code.  Klaar! Ik denk er wel eens over naar een andere Thaise provider over te stappen maar gezien de bovengenoemde rompslomp zie ik er maar vanaf.

En we gaan weer naar huis
Nog een weekje en dan gaan we weer voor drie maanden naar ons huis in Nederland. We zullen het leven hier missen maar kunnen ook niet wachten om de familie thuis en de vrienden weer terug te zien. De afscheidsfeestjes zijn weer in volle gang, Deze week nog twee te gaan!

Dit keer maar een paar foto’s. De foto galerij in mijn blog kost bijna net zoveel tijd als de tekst zelf, vanwege de tijd heb ik het me maar even makkelijk gemaakt.

Groet Khun Peter

 

juli 3, 2022 thailand zelf One Comment »

One Comment to Je maakt van alles mee hier in Thailand

  1. Frans van Rijt schreef:
    juli 3, 2022 om 9:04 am

    Hoi Peter,
    Met genoegen gelezen! Thailand blijft een land met bijzonderheden. Wel jullie 2e thuisland. Of staan ze op nr 1
    Van mijn broer uit India hoor ik inderdaad wonderbaarlijke verhalen over de burocratie. Iedereen moet zijn boterham verdienen denk ik dan.

    Sinds 1 juli ben ik ook een officiële pensionado. Na een mooi afscheid ligt de wereld aan mijn voeten. Wat een rijk gevoel.

    Nog een mooie 2 weken en we zien elkaar vast een keer in Nederland.
    Goede reis terug

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *