Mijn zakelijke reisverhalen
Zakenreizen zijn vaak saai en vermoeiend maar ook een uitstekende gelegenheid om andere culturen te ontdekken en nieuwe contacten op te doen. Met sommigen hou je daar een goede band voor jaren over, echter met mijn buurman in het vliegtuig naar Atlanta wist ik al zeer spoedig dat een hechte vriendschap er niet echt in zou zitten.
Wat gebeurde er?
Ik was op weg naar New Orleans met een tussenstop in Atlanta, zoals ik altijd placht te doen had ik van te voren mijn stoel gereserveerd en omdat ik alleen reisde was dat een gangpad stoel, want ik hou van bewegingsvrijheid zonder over medepassagiers heen te hoeven klimmen. Toen ik plaatsnam was de stoel naast mij al bezet door een forse man met een leren motorjack. Meteen vroeg hij mij in het Duits of ik van plaats wilde ruilen met zijn kameraad die achter hem zat, net als hij aan de raamkant (het was een rijtje van twee stoelen). Dat weigerde ik natuurlijk want ik koesterde mijn ruim van te voren gereserveerde gangpad stoel. De man nam me dat niet in dank af getuige zijn boze blik, maar daar had ik uiteraard geen boodschap aan, het zou echter nog veer erger worden!
Na een ongeveer een uurtje vliegen werd de maaltijd geserveerd, altijd een heel gepruts op die kleine economy tafeltjes. Bij de maaltijd zat ook een frisse salade met daarbij in een apart langwerpig cachet de dressing. Ik probeerde enkele malen tevergeefs een strookje van het cachet af te scheuren, of het aan mijn nagels lag of aan het het materiaal weet ik niet maar het was onmogelijk om er ook maar een klein randje af te scheuren. Dan maar met de tanden dacht ik, na een paar ferme beten probeerde ik of er een gaatje ontstaan was, maar drukkend boven de salade kwam er nog steeds geen dressing uit. Nadat ik nog een paar keer flink mijn tanden erin gezet had kwam er dan uiteindelijk een klein straaltje dressing uit. Nog wat harder in het zakje knijpend begon mijn droge salade er eindelijk eetbaar uit te zien. In mijn ooghoek zag ik echter mijn Duitse buurman wilde gebaren maken. Wat bleek, er spoot aan de zijkant van de cachet een flinke straal precies richting mijn buurman, over zijn mooie dure jas, maar ook over zijn eten en in de koffie. Zelfs de wand van het vliegtuig bleef niet schoon. Nooit gedacht dat er zoveel dressing in zo’n klein zakje kon zitten. Enfin, toen moesten we dus nog ca tien uur, zwijgend en boos zat hij al die tijd naast me. Bij aankomst maakt hij zich als een speer uit de voeten, zo snel mogelijk weg van die morsende Nederlander.
Hieronder nog een stukje welke ik ooit schreef voor het bedrijfsblad, over Amerikanen en hun gewoontes.Het observeren van mensen waar dan onkies een grote hobby van mij.
Voor Amerika gangers is dit wellicht herkenbaar, mochten er lezers zijn met aanvullingen dan hoor ik dat graag.
Amerikanen en hun gewoontes
Zoals ingewijden weten ben ik half maart een weekje in Amerika geweest om een beurs (Pittcon) en een leverancier (Soilmoisture) te bezoeken. Beide doelen lagen ca 5 uur vliegen van elkaar, dus ik heb in die week de nodige vlieguren gemaakt en luchthavens gezien. Gedurende zo’n week heb je ook tijd genoeg om de gewoontes van Amerikanen te observeren en dat is een aardig tijdverdrijf.
Hieronder, zonder een oordeel te vellen, een kleine opsomming.
De standaard begroeting: How are you? Oftewel hoe gaat het met U? Het is absoluut niet de bedoeling dat je een uitgebreid verslag gaat doen over je knie die je net gestoten hebt en die een beertje zeer doet.
Een antwoord als: Fine, how are you volstaat.
Alcohol: daar wordt erg geheimzinnig over gedaan. Je ziet zwervers op straat wel eens een biertje drinken, maar dan moet het flesje wel in een bruine papieren zak zitten. Iedereen weet wat er in zit, maar je mag het toch niet zien.
Ook vreemd, bij het bestellen van een biertje bij de maaltijd werd verschillende keren mij ID gevraagd.
Mijn paspoort werd dan zorgvuldig bestudeerd voordat men tot de conclusie kwam dat ik echt ouder ben dan achttien jaar.
Naar het toilet: het is zeer onbeschoft om te vragen waar het toilet is, Restroom is de gebruikelijke naam hiervoor, hoewel iedereen weet dat je er niet alleen heen gaat om je handen te wassen.
Bijgeloof: Amerikanen zijn bijzonder bijgelovig. In menig hotel gaat verdieping 12 over naar verdieping 14!
Religie: Bij het beursgebouw stonden streng gelovigen de hele dag om de beurt hardop uit de bijbel te declameren. Daarnaast een groot bord met wat er met je zal gebeuren als je hier niet in geloofd:
Hell waits for you!
Drankjes: In alle koude drankjes (behalve) bier worden ongelooflijke hoeveelheden ijs geplempt. Geen wonder dat ze je dan een gratis refill aanbieden, want er past nauwelijks meer vloeistof in het glas.
Koffie: In bijna geen enkel bedrijf is een koffieautomaat aanwezig. Ondenkbaar in Nederland, maar daar moet je hopen op een Starbucks in de nabijheid. Anders heb je pech.
Fooien: De verdiensten van een serveerster worden voor het grootste deel bepaald door de te ontvangen fooien. Men wordt verwacht een fooi van rond de 20% te geven, tevreden of niet. Soms wordt dit al standaard op de bon erbij opgeteld. Dit is wel even wennen als zuinige Nederlander.
Eten: je kunt van alles krijgen, en niet alleen hamburgers! Bij een restaurant is het gebruikelijk dat je bij aankomst wacht tot je een plaats wordt toegewezen. (en niet meteen doorstiefelen naar een leeg tafeltje, zoals ik per ongeluk deed). De serveerster stelt zich dan uitgebreid aan je voor alvorens de bestelling op toe nemen en komt tussendoor regelmatig vragen of alles nog o.k. is. Uiteraard heeft dit ook te maken met de fooi waarvan men afhankelijk is. Mocht je niet alles op krijgen is het gebruikelijk dat je de rest mee naar huis neemt in een doggie bag. Kijk ook niet vreemd op als je bij je hamburger in plaats van frietjes een heel bord met chips krijgt. Naturel, dat gelukkig nog wel.
Technologie: Amerikanen lopen qua innovaties op vele gebieden voorop. Nieuwe ontwikkelingen zie je vaak eerst in de USA alvorens ze Europa binnendruppelen. Wat me ook opviel is dat het digitale boek, de e-reader, daar al veel meer ingeburgerd is. De Kindle van Amazon kom je overal tegen. In het vliegtuig werd deze zelfs tot een algemene productnaam gepromoveerd: Please turn off your cellophones, kindles …..
Verkeer: Hoe hufterig wij in Nederland op de weg zijn geworden besef je pas als je je in het Amerikaanse verkeer begeeft. Men is daar een stuk beleefder en gunt elkaar de ruimte.
Emigranten: Amerika is een echt emigrantenland. Tijdens mijn verblijf daar werd St. Patrick’s Day tot mijn verbazing zeer uitgebreid gevierd. Veel Amerikanen hebben nog Iers bloed in hun aderen en laten dit blijken door massaal de traditionele groene kleding aan te trekken die bij dit feest hoort. Ook de baas van Soilmoisture deed hieraan mee.
Tot zover mijn waarnemingen. Zo zie je maar dat ieder zijn eigen hobby heeft. De een observeert vogels de ander mensen, in dit geval het bijzondere specimen Amerikaan.