Straathonden

Motorbikes

Ik heb het in mijn blog regelmatig over motorbikes, onlangs besefte ik dat een Nederlandse lezer hoogstwaarschijnlijk niet bekend is met dit alom in Azië aanwezige fenomeen. Daarom even een verduidelijking, de motorbike zoals we die hier kennen in Thailand is een uitvoering tussen de in Nederland bekende scooter en de zware motor, het heeft dus het model van een scooter, maar is  zwaarder uitgevoerd en met een zwaardere motor, meestal 125 cc.  Je hebt hier dus ook officieel een motorrijbewijs voor nodig.  Zie ook foto van mijn fraaie opvallende zeer populaire Honda Scoopy. Tot zover de uitleg.

Straathonden in Thailand

Al heel lang stond het op mijn lijstje om eens in mijn blog een stukje te schrijven over de vele straathonden in Thailand. De directe aanleiding om nu maar eens echt de pen hierover op te pakken was toen we onlangs in het restaurant van Mr. Nice zaten en een motorbike vlakbij hoorden crashen. Oorzaak een plotseling overstekende straathond. Gelukkig viel het allemaal mee, de hond maakte zich bliksemsnel uit de voeten, blijkbaar geen breuken of andere onoverkomelijke blessures en de vrouw op de motorbike (uiteraard zonder helm) kon overeind krabbelen. Overal snelden mensen naar haar toe om te helpen, maar ze kon haar weg vervolgen, alleen wat lichte schrammen en wat krassen op het voertuig. Met Nice hadden we het erover wat er gebeurd zou zijn als het wel veel slechter was afgelopen, vrouw naar ziekenhuis, motor totall loss, een straathond heeft immers geen eigenaar die je aansprakelijk kunt stellen. Hij vertelde ons dat dan diegene die de hond eten geeft aansprakelijk is.  De bewijslast lijkt me discutabel, maar niet in alle gevallen onmogelijk. De kok van Mr Nice (met de niet zo flatteuze naam Fat Lady) staat er ook om bekend dat ze regelmatig de honden te eten geeft. Bij ons in de buurt rijdt ook de hele dag een oud vrouwtje rond met tassen vol voer voor de immer hongerige viervoeters. Die voelen ook haarfijn aan wanneer ze langskomt, met hun biologische klok is niets mis.

Maar, en nu komt het: er zijn  ook mensen die hier grof geld mee verdienen dankzij donaties die ze krijgen. Als voorbeeld, vertelde Mr Nice ons, dat om de hoek van zijn restaurant jonge mensen woonden die zich daar full time mee bezig hielden en die woonden in een kast van een huis van 28 miljoen baht (bijna 8 ton in euro’s).  Ik had mijn twijfels, wellicht hadden die gasten een grote erfenis gehad dus ik besloot zelf maar op onderzoek uit te gaan.
Als je googelt op streetdogs Hua Hin kom je al snel een flink aantal donatie sites tegen die er behoorlijk professioneel uitzien. Uiteraard met foto’s van magere hondjes die door hun weldoeners van voedsel worden voorzien. Doneren wordt op prijs gesteld, je hoeft alleen maar op de donatie knop te drukken die op sommige sites standaard op 30 dollar staat, op een andere site zelfs op 50 dollar. Valt mee toch? Maar ho, als je daar op drukt doneer je 30 of 50 dollar per maand! Dat het bedrag in dollars staat zegt ook al heel wat, ze richten zich op de hele wereld. Stel nu dat er wereldwijd een 2500 hondenliefhebbers maandelijks dat bedrag van 30 dollar doneren, dat lijkt me niet overdreven want er zijn veel mensen die meer van honden houden dan van mensen. Dat is 2500 keer 30 dollar maal 12 maanden, oftewel 900.000 dollar per jaar!! Holy Moly.
Zijn de hondenbrokken zo duur in Thailand? Vergeet het maar, deze honden krijgen het goedkoopste wat er te krijgen is, voornamelijk rijst! Er zijn gelukkig ook sites die minder dwingend zijn om maandelijks te doneren en er zullen ook vast wel organisaties zijn met goede bedoelingen.  Toch was ik wel verrast door het groot aantal mensen die hiermee bezig zijn.

 

We hebben het koud!

Potverdrie! Vlieg je helemaal naar het tropische Thailand, denk je het koude Nederland ontvlucht te zijn, en dan zit je hier te koukleumen. Ik kijk op de weer app en het is toch echt 26 graden, gevoelstemperatuur 27 graden. Er waait een fris windje uit het noorden maar dan nog zouden we het niet koud mogen hebben als de thermometer een 26 graden aanwijst. In de vroege ochtend als we buiten aan de koffie zitten, hebben we een vest aan! In de loop van de dag krijgt de zon meer kracht en wordt het warmer, maar als in de vroege avond de zon ondergaat, dat is hier nu rond 6 uur, dan wordt het al snel frisser en gaan de vesten weer aan. Blijkbaar zijn we al een halve Thai aan het worden en zijn we de kou ontwent.  Canadese vrienden van ons daarentegen vinden deze temperaturen geweldig, maar ja, die komen ook uit een land waar ze een temperatuur van het minus 45 graden lekker frisjes noemen.
Ongetwijfeld wordt het richting maart, april hier weer snikheet en gaan we daar over “klagen”

Seven dangerous days.

Zo worden hier de dagen rond de jaarwisseling genoemd, omdat er dan nog meer verkeersdoden vallen dan is de rest van het jaar. Na 7 dagen staat de teller op 393 doden en 1894 gewonden. Het merendeel van de ongelukken betreft motorbikes. Oorzaak, te hard en roekeloos rijden, vaak zijn de bestuurders nog piepjong en een helm dragen is hier alleen nodig als je weet dat er politiecontroles zijn.  Af en toe lijkt het wel of ze om ongelukken vragen, ze rijden vanaf een zijstraat zo een drukke hoofdweg op zonder te kijken of er wat aankomt, ik heb al menigmaal hard in de remmen moeten knijpen om een ongeluk te voorkomen. Ook zie ik regelmatig een vrouw met een jong kind los staand voor haar op de motorbike en op haar been een baby van een paar maanden die ze met een hand vasthoudt. Met een hand sturend vertrekt ze dan over een weg met gaten en bobbels, je moet maar durven (zie ook foto).
Hilarisch wordt het helemaal als we een agent van de verkeerspolitie (die we kennen als mede bareigenaar en projectbegeleider in de bouw) strak in uniform en felgekleurd hesje met de tekst POLICE, op zijn motorbike zien vertrekken richting een checkpoint om daar mensen aan te houden die zonder helm rijden terwijl hij zelf alleen een pet op heeft, geen helm dus. Je begrijpt dat we af en toe hier niet meer bij komen van het lachen.

 

Vertraagd Blog

Dit blog is met de nodige vertraging tot stand gekomen.  Eind November vorig jaar moesten we plotseling ons verblijf hier tijdelijk afbreken voor een bezoekje van twee weken aan Nederland in verband met familieomstandigheden. Sinterklaas hebben we nog meegemaakt aan het thuisfront en de bittere kou helaas ook. Weer terug in Thailand  duurde het dit keer heel erg lang voor we ons ritme weer gevonden hadden. Twee lange vliegreizen binnen twee weken gaat je blijkbaar niet in de koude kleren zitten. Lachte ik vroeger collega’s uit als ze last hadden van jetlag, dit keer sloeg de jetlag ons beiden uit wraak keihard om de oren. Duurde weken voor we weer in ons normale doen waren. Vandaar dat het blog even op een laag pitje heeft gestaan.

Dat was het weer, iedereen de beste wensen voor 2025 en tot de volgende keer.
(deze keer helaas niet zoveel foto’s)

Khun Peter

januari 13, 2025 thailand zelf One Comment »

One Comment to Straathonden

  1. Jeannette schreef:
    januari 14, 2025 om 6:59 pm

    Opnieuw een duidelijke weergave van jullie dagelijkse beslommeringen. Zo herkenbaar, ook de foto’s.
    Ik hoop dat jullie het daar nog lang volhouden.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *