Uitstapje naar Phuket en ander nieuws.
Phuket
Lang geleden kwamen we regelmatig in Phuket, warme (letterlijk) herinneringen hadden we overgehouden aan dit prachtige schiereiland met zijn mooie stranden, grillige rotspartijen en leuke mensen.
Circa acht jaar geleden waren we daar voor het laatst geweest, toen we onlangs weer de behoefte hadden aan een leuk uitstapje en nu de reisrestricties wat gunstiger zijn, was de beslissing snel gemaakt: Phuket, we komen er aan. Vlucht geboekt vanaf Bangkok airport naar Phuket met Air Asia, en meteen als package deal ook hotel geboekt. Voor een 2000 baht (54 euro) extra hadden we vier nachten in een prachtig vijfsterren hotel. Als je dat hotel apart boekt ben je zo’n 80 euro per nacht kwijt!
Na een lange reisdag, taxi naar busstation, bijna vier uur in de bus naar luchthaven Bangkok, inchecken, wachten, vlucht van bijna anderhalf uur, taxi naar hotel in Patong, ook een rit van bijna een uur, vlug inchecken in gigantisch groot hotel, konden we eindelijk onze dorstige kelen tevreden stellen met een koud biertje. Biertje bleek later bij het afrekenen wel prijzig, zeker voor Thaise begrippen, 220 baht per fles (6 euro). Ter vergelijk, in Hua Hin betalen we 70 baht. We vertelden dit later aan Mr Nice en die dreigt nu (gelukkig gekscherend) om ook zijn prijzen te verhogen. Gelukkig vonden we later een prachtige Irish pub met schappelijker prijzen, zeker tijdens happy hour. Bovendien konden we daar voortreffelijk eten en speelde er s’avonds een goede Filipijnse band met een geweldige zangeres. Speciaal voor ons speelden ze een mooie gevoelige Filipijnse song. Helaas kan ik dat hier niet delen, bestand is te groot. Zet het nog wel op Facebook.
Phuket is veel meer afhankelijk van toeristen dan bijvoorbeeld onze woonplaats Hua Hin. Normaal komen hier dagelijks ook vliegtuigen vol toeristen aan, waaronder ook veel Russen, maar om redenen die ik hier niet hoef uit te leggen is die toeristenstroom nog maar een fractie van wat het vroeger was. Het gevolg laat zich raden, honderden (misschien wel duizend) toeristentaxi’s langs de kant zonder werk, alle grote shopping malls waren gesloten, verschillende 7-Eleven winkels dicht (nog nooit meegemaakt in Thailand) en de hele grote bars en restaurants zaten ook dicht. Zeer triest, de kleinere zaakjes redden het gelukkig nog net wel. Maar we hebben ons prima vermaakt, veel gelopen, mooie strandwandelingen gemaakt en lekker gegeten en genoten van de live band. Maar eerlijk is eerlijk, na vijf dagen waren we ook wel weer blij om terug te zijn in ons geriefelijke huisje.
Een bloedlinke duizendpoot!
Een aantal maanden geleden hadden we een super gevaarlijke Cobra slang in onze tuin, in een van mijn vorige blogs heb ik daar al over geschreven.
Maar onlangs kwamen we hier, dit keer binnen in het huis, nog een gevaarlijke rakker tegen, namelijk een duizendpoot.
Huh, een duizendpootje, wat is daar gevaarlijk aan zal je denken, echter er leeft in Thailand een bijzonder soort die zeer giftig is. Als je googled op de tien gevaarlijkste dieren van Thailand kom je naast o.a.de slang, de tijger en de olifant ook deze duizendpoot tegen. We vonden hem in de badkamer, gelukkig niet onze badkamer maar de gasten badkamer (wanneer komen jullie op bezoek?). En nog een gelukje, het beest was dood. Mocht je door dit beest gebeten worden dan is het positieve nieuws dat je er niet dood aan gaat, daarentegen schijnt het dat je zou wensen dat je dood was, de beet is velen malen erger dan een slangenbeet en geen enkele pijnstiller schijnt te helpen, zelfs morfine niet! Het blijft dus opletten hier in en rond het huis, met deze tropische verassingen wordt het nooit saai.
Praktische oplossingen in het verkeer.
De Thaise mensen houden van praktische oplossingen indien er zich problemen zich aandienen in het verkeer. Achterlicht kapot van de motorbike, dan bevestigen ze er gewoon een paar glimmende cd’tjes op, werkt prima als reflector. Is een grote doorgaande weg onberijdbaar vanwege extreme regenval, dan maken ze gewoon van een parallel lopende eenbaansweg een tweebaansweg, komt geen politieman aan te pas. Is een tweebaansweg gedeeltelijk te smal, zeker als er auto’s aan beide kanten van de weg geparkeerd staan, dan plaatsen ze daar een verkeersbord, aan de ene kant verboden te parkeren op oneven dagen en aan de andere kant …je raadt het al. En ja het werkt, iedereen houdt zich er aan! Ik mag dit wel.
En we hadden natuurlijk ook nog een feestje.
De tijden dat we onze verjaardagen stilzwijgend voorbij konden laten gaan liggen (helaas) al jaren achter ons. Onze Thaise vrienden houden wel van een feestje en herinneren ons er al weken van te voren aan dat er iets gevierd moet worden. Dit keer de verjaardag van Els. Zoals inmiddels gebruikelijk vieren we dit twee keer, een maal op de vrijdag omdat vriend Nice dan vrij is en eenmaal op de dag zelf in zijn restaurant. Op de vrijdag aten we in een restaurant waar we vaker komen, lekker en (heel) veel eten. Desondanks moest er natuurlijk ook nog het bekende dessert chocolade Lava besteld worden (als je de chocolade cake aansnijdt vloeit er warme chocolade uit) en natuurlijk was er een taart geregeld. Van onze Thaise vrienden kreeg Els twee tassen, of eigenlijk drie, want de (dure) Lacoste tas kun je binnenste buiten keren, dan heb je een volledig andere kleur. Voldaan (lees propvol) togen we, uiteraard zoals gewoonlijk als allerlaatsten in dit restaurant, naar huis.
Uit eten.
Regelmatig gaan we dus met onze vrienden uit eten. Het eten is goed en zeer betaalbaar. Wat het duur kan maken is als je met zijn allen wijn gaat slempen. Maar daar is ook een oplossing voor, in veel restaurants mag je je eigen wijn meenemen. En uiteraard maken we daar graag gebruik van. Een heel enkele keer moeten we een zgn. corkage-fee betalen per fles, maar bij de meeste restaurants waar wij komen hoeft dat niet. Het personeel maakt de fles voor je open, zorgt voor de glazen en de emmer met ijs waar de fles ingezet wordt.
De service in Thaise restaurants blijft bijzonder, zo zorgde vriend Nice onlangs toen we in zijn restaurant zaten dat een van zijn keukenpersoneel met mijn motorbike na de lokale reparateur reed om olie te verversen. Ook wordt mijn motorbike wel eens gepoetst terwijl we zitten te eten.
Af en toe komen er ook Thaise buurtgenoten borrelen en eten (Mr. Keng en Mr. Klang met aanhang, ik verzin die namen niet). Ze drinken dan een Thaise whisky, verdund met water, Blend 285 (ik heb het wel eens geproefd en volgens mij is dit ook uitstekend als raketbrandstof bruikbaar), maar omdat ze zelf geen zin hebben om naar de 7-Eleven verderop te rijden om zo’n fles te kopen, wordt ook hier voor een van de twee koks uit de keuken ingeschakeld. Ik zie dat in Nederland nog niet zo een twee drie gebeuren!
We blijven nog even bij het eten
Door ons lange verblijf alhier hebben we de Thaise eetgewoontes goed kunnen bestuderen, en die wijken nogal af van de Nederlandse. Echt vast tijdstippen hebben ze niet, ze eten wanneer ze zin hebben en dat is vaak! Dat is toch lastig zal je zeggen, moet je steeds opnieuw koken. Nee hoor, niet hier. Bijna geen enkele Thai kookt thuis, en waarom zal je ook als je overal het meest lekkere eten langs de kant van de weg kunt kopen voor een paar centen. Voor zo’n 75 cent heb je al een gegrild kippetje met lekkere kleefrijst. Of ze bestellen eten die ze laten bezorgen. En dat heeft de laatste jaren een hele hoge vlucht genomen hier. Er rijden verschillende bezorgers rond, maar de twee grootste zijn Foodpanda en Grab. Vooral deze laatste beheerst het straatbeeld met zijn motorrijders met de groene jas en de groene koffer achterop. Honderden rijden er hier van rond. Het bestellen bij restaurants wijkt hier ook nogal af van wat wij in Nederland gewend zijn. Als wij thuis in Nederland wat willen bestellen doen we dat met het hele gezin bij hetzelfde restaurant. Dat vinden ze hier niet logisch, iedereen wil wat anders en besteld bij het restaurant naar keuze. Zo komt het vaak voor dat bijvoorbeeld bij onze buren binnen een vijftien minuten drie, vier of vijf Grab motorbikes hun maaltijden komen afleveren. De klant hoeft geen bezorgkosten te betalen, vandaar. Het restaurant rekent later af met de restauranthouder minus 25% voor de bemiddeling en de App, en de bezorger krijgt 30 baht per bezorging (ca 80 cent), daar moeten al zijn kosten van af voor de motorbike (onderhoud, benzine en verzekering) en zijn mobieltje. Ze moeten dus lange dagen maken om wat serieus geld binnen te harken.
Dat was het voor deze keer.
Groet Khun Peter
-
- Weinig toeristen dus mooi leeg strand
-
- Met de grote shopping tas op het strand van Patong.
-
- Ons eerste (dure) biertje in Phuket.
-
- Niets is lekkerder dan een echte Guinness uit de tap
-
- Ierse pub, altijd goed.
-
- Uitstekende Filipijnse band in Ierse pub.
-
- Af en toe een burger ter afwisseling is wel eens lekker. Deze in Phuket hebben we maar niet genomen.
-
- Deze wil je hier liever niet tegenkomen.Zat in de badkamer, gelukkig wel dood.
-
- Na een overvloedige maaltijd met heel veel gerechten ook nog een chocolade lava dessert en een taart.
-
- En nog een tas voor haar verjaardag.
-
- Een van de kadootjes voor Els haar verjaardag. Dure shopping bag van Lacoste. Kan ook binnenste buiten gekeerd worden, dan is hij geheel blauw.
-
- Thai bbq aangeboden door Mr. Nice
-
- Zo lossen ze het hier op als de straten te smal zijn.
-
- Grab chauffeur, de baby krijg je er niet bij hoor.
-
- Nieuwe hibiscus gekocht bij tuincentrum. De bloem heeft een mooie felle kleur rood.
Met veel plezier je verhalen weer gelezen! Blijf lekker doorschrijven. Groeten uit, koud, sneeuwachtig (1 april!) Nederland. Groeten Frans
Hoi Peter,
Weer een leuk verhaal!
Groetjes, ook voor Els,
Wilfred