Wat losse flodders uit Hua Hin.

Motorbike deel 2

In mijn vorige blog schreef ik over het fenomeen motorbike in Thailand, zoals hier de kruising tussen scooter en motor genoemd wordt. Neef Danny vond het maar een rare naam, waarom niet motorscooter genoemd zoals in Nederland. Tja, gezien de aantallen die er hier in Azië rondrijden hebben ze er wel enig recht op om die naam te claimen.
Een paar getallen: Thailand 22 miljoen; China 85 miljoen, Vietnam 65 miljoen; India 221 miljoen. Dat zijn de geregistreerde motoren waarvan verreweg het grootste aantal de eerdergenoemde motorbike betreft. In een parkeerplaats van een shoppingmall staan er al snel enkele duizenden. Goed onthouden dus waar je hem geparkeerd hebt.

Met deze enorme aantallen is het logisch dat het aantal reparatie zaken ook gigantisch is.
Regelmatig zitten we in een barretje bij ons in de buurt, zoals bijna alle barretjes zijn deze halfopen en zit je lekker overdekt maar toch buiten. Vinden we fijn, want er is veel te zien op straat. In de eerdergenoemde bar zit tegenover ons ook een motorbike reparateur. Ik mag daar graag naar kijken, je ziet daar mensen naar binnen gaan die zelf hun motorbike repareren of band plakken, tegen een kleine vergoeding gebruik makend van de faciliteiten van de zaak. Zie ik in Nederland niet zo snel gebeuren. Het is ook een gezellige ontmoetingsplek voor bekenden en buren, niet zelden horen we luide Karaoke liederen over de straat galmen. Ik heb mijn motorbike ook daar diverse keren afgeleverd voor grote of kleine zaken. Vorig jaar twee nieuwe banden er op laten zetten (pakweg 50 euro) en onlangs olie laten verversen, zowel de motorolie als versnellingsbak olie (kosten 5 euro). Enige tijd geleden werkte mijn kilometerteller niet meer, de kabel was los gerammeld bij het telwerk, Nice gevraagd of we dat zelf konden repareren door de frontcover los te schroeven, maar volgens hem was het veel complexer, er moet meer gedemonteerd worden. Dus maar weer laten doen door ons mannetje aan de overkant van de bar. Hij was er een klein half uurtje mee bezig, kosten 2,25 euro. Ruimhartig heb ik dit afgerond naar 2,50. Uitvoerig werd ik ervoor bedankt.

Nice is nog goedkoper uit, hij koopt de olie bij een webshop en laat het dan bij een motorzaak vervangen, scheelt 55 baht (1,5 euro).
Maar ja, hij heeft intussen bijna 50 motorbikes in zijn bezit voor verhuur, het restaurant is nu bijna een bijzaak en dient ondermeer als ontmoetingsplek voor huurder en verhuurder.
Het gros van zijn motorbikes verhuurt hij aan Chinese studenten van de nabijgelegen Universiteit, helaas notoire brokkenpiloten, maar goed voor de centen.

Nog een fenomeen rond de motorbikes, of liever zijn berijders, wil ik hier kwijt, daarna hou ik erover op.
Als ik op mijn motorbike zit heb ik mijn helm op, maar mijn vizier open, om toch nog wat frisse lucht te krijgen. Een helm op de kop is al warm genoeg, vandaar dat hier bijna niemand een helm draagt. Om mijn ogen te beschermen tegen de rijwind en vliegende insecten en niet te vergeten de stof heb ik mijn sterktebril op en daarover een overzet zonnebril. Staat er erg veel wind dan doe ik alsnog het vizier omlaag. Maar het is mij een compleet raadsel hoe de Thaise motorbike rijder het voor elkaar krijgt om met onbeschermde ogen rond te rijden. Vaak met een snelheid van pakweg 80 km per uur en zonder vizier of zonnebril.
Het heeft hier al maanden niet geregend, wel veel wind, dus er zit ongelooflijk veel stof in de lucht. Zit er een optometrist tussen mijn lezers? Hoe kunnen zij daar geen last hebben? Het is mij een compleet raadsel

Verkiezingen

Sinds enkele weken hangen er overal in de stad verkiezingsposters en rijden er de hele dag busjes rond met luidsprekers die luid de verkiezingsbeloftes verkondigen, die ze overigens eenmaal gekozen, toch niet nakomen. Politici zijn overal ter wereld hetzelfde. Enige wat ik ervan versta, omdat ik de Thaise getallen ken, voor welk lijstnummer ze oproepen. Lijst een en twee voeren de boventoon. Aangezien de landelijke verkiezingen al lang achter de rug zijn vroeg ik Nice om welke verkiezingen het nu precies ging. Het bleken de gemeentelijke verkiezingen te zijn, hetgeen ik al vermoedde. In een adem door vermelde hij erbij dat hij voor 1500 baht (iets meer als 40 euro) zijn stem kon verkopen, maar omdat hij in een andere gemeente stond ingeschreven moest hij daar wel een flink eind voor reizen, misschien ging hij dat toch wel doen. Een echte democraat in hard en nieren dus!

Verjaardag met ook een Peter

Vrijwel elke vrijdag gaan we in een bar/restaurant vlak bij ons huis een potje poolen. Een leuke bezigheid ook al zijn we er niet bijster goed in. Onlangs viel die vrijdag toevallig samen met mijn verjaardag, de 17e januari. Toen we binnenkwamen zat de eigenaresse, Mint genaamd, met een westerse man aan een tafeltje te praten. Het was er verder op dat tijdstip nog niet druk, slechts een of twee tafeltjes bezet. Maar wat bleek, die man waar ze mee zat te praten was dezelfde dag ook jarig! Hoe groot is de kans dat je elkaar op zo’n plek tegenkomt. Maar het werd nog gekker, hij bleek ook Peter te heten. Beiden hadden we de ID als bewijs op onze mobiel staan. Toevallig wist hij ook alles van Arnhem, met name met betrekking tot “A bridge too far”, dat maak ik niet vaak mee. Mint schonk ons meteen wijn in om het te vieren, al hadden wij eerlijk gezegd op dat tijdstip meer zin in een ijskoud biertje. Uiteraard werden wij, inclusief Mint, op de foto gezet en hebben we met de andere Peter meteen afgesproken om volgend jaar 2026 elkaar weer te treffen op de 17e.

Een opvallend restaurant

Enige tijd geleden gingen we samen met Nice en Oum eten bij een restaurant in het noorden van Hua Hin. Als je de gevel aan de buitenkant bekijkt lijkt het een normaal redelijk klein lokaal restaurantje. En dat was het oorspronkelijk ook, echter de klandizie werd alras groter en groter en dat resulteerde in diverse uitbreidingen aan de achterzijde van het pand. Het restaurant is nu een aaneenschakeling van zalen en biedt plaats aan 400 man. In de weekenden zijn ze drie keer op een avond uitverkocht. Er loopt een 40-tal bedienend personeel rond en de keuken wordt bemand door maar liefst 27 man! Een vreetschuur dus, zou je zeggen. Echter niets is minder waar, alles is extreem goed georganiseerd, wil je iets bestellen, in no time heb je iemand aan je tafel staan die het via een iPad doorgeeft aan de keuken. Het staat snel op tafel en ondanks de drukte gaat er niets mis. Maar goed, belangrijkste is de kwaliteit van het eten, en dat is precies waarom dit restaurant zo gegroeid is. Het is super goed, vers en niet duur. Ze hebben zelfs een eigen vissersboot om de toevoer van verse vis in eigen hand te houden. Nadeeltje is wel dat de hele menukaart in het Thai is, voor het bestellen heb je dus wel wat hulp nodig. De klandizie is hier echter 98% Thai. We gaan hier zeker vaker heen

Tot de volgende keer.
Khun Peter