Terug in Thailand
Ons nieuwe huisje
Om niet helemaal verklaarbare redenen konden we het huis waar we de vorige keer vertoefden niet meer opnieuw huren. De eigenaar wilde het verkopen, maar kwam daar later op terug, edoch toen hadden we al een ander huis op het oog die ons qua interieur en voorzieningen veel beter beviel. De locatie was wel iets ongunstiger, iets verder weg van onze favoriete pleisterplaats ( Mr. Nice Restaurant, voor de kenners), maar daar viel wel overheen te komen. Dit huis stond al enige tijd leeg, maar aangezien de Thaise eigenaresse een hele goede vriendin van ons is konden we dit voor een zeer schappelijke prijs van haar huren. Eigenlijk had ze dit huis al mondeling aan anderen toegezegd, ook regelmatige gasten van mr. Nice, maar omdat ze ons meer mocht gunden ze het ons. We zijn niet voor niets goede drinkebroeders. Groot voordeel was dat we al onze spullen, intussen een aanzienlijke hoeveelheid, daar al konden opslaan voor ons vertrek naar Nederland.
De voorbereiding
De weken voordat we weer naar Thailand vertrokken bereikten ons al talloze foto’s en filmpjes van een complete renovatie ploeg die op ons nieuwe huisje was losgelaten. Een nieuw dakje boven de voordeur, buitenkant huis kreeg een fris verfje, de vlonder en de planken rond het zwembad werden gelakt, de houten stoelen en het tafeltje bij de voordeur geschuurd en gelakt, de “Pestcontrol” spoot alle termieten en ander ongedierte weg, zowel onder de vloer als boven het plafond. Ook werd er grondig schoongemaakt, en niet zoals hier heel gebruikelijk is op de Thaise manier, alleen globaal poetsen wat direct in het zicht is, maar op een wijze die de kritische toets van een propere Nederlandse huisvrouw kon doorstaan.
Op de dag van onze aankomst werd nog hard gewerkt om de laatste zaken in orde te maken. Onze Thaise vriendin was de hele dag, ondanks dat ze behoorlijk ziek was, aanwezig voor de coördinatie. Normaal laat ze haar werkzaamheden als eigenaresse van een groot bedrijf in bouwmaterialen altijd prefereren, zelfs vakanties mogen nooit langer dan vier dagen duren, maar voor ons had ze dat graag over. Over goede vrienden gesproken!
Na onze aankomst bestelde ze vlug wat eten voor ons en spoedde ze zich zwetend en hoestend naar huis.
Daar zitten ze weer
De volgende dag zaten we weer op ons vertrouwde plekje bij Mr. Nice. Dat we weer terug waren ging als een lopend vuurtje door de contreien. De een na de ander kwam langs om ons te begroeten, zelfs mensen die we eigenlijk helemaal niet kenden maar die ons kenden van foto’s op de facebook pagina’s van Mr. Nice. Ook de dagelijkse langstrekkende fietsers en andere verkeersdeelnemers wierpen blikken ter herkenning, zo van: “daar zitten ze weer”. Ondanks dat we daar al heel vaak zitten blijft het langstrekkende volk een zeer vermakelijk schouwspel. Met vier man op een scooter, een grote hond die voorop de scooter met zijn voorpoten over het stuur hangt, baby’s die op de knie van de bestuurder vervoerd worden, een echte (vrouwelijke) cowboy op een scooter die achter de koeien aan gaat, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
De eerste weken
Binnen 24 uur na aankomst moesten we ons melden bij de Thaise immigratie om aan te geven waar we woonden. Een door vele buitenlanders gehate procedure, want erg omslachtig en uiteraard gepaard gaande met een onwaarschijnlijke hoeveelheid paperassen en formulieren. Om het de buitenlander nog lastiger te maken bouwen ze zo’n kantoor van de immigratie natuurlijk niet in het centrum van de stad maar helemaal in middle of nowhere. Maar dit is nu eenmaal een verplicht nummertje voor buitenlanders en voorkomt problemen en boetes.
Twee weken na onze aankomst zouden we al onze eerste, zeer welkome, gasten uit Nederland ontvangen, waarover in een later blog meer. Zo het was even druk met de meest noodzakelijke voorbereidingen. Al onze huisraad, opgeslagen in kunststof boxen, uitpakken en verder het huis inrichten, Er moesten ligbedden aangeschaft worden voor bij het zwembad, en nog wat kleiner huisraad. Een grote wens van ons, muggen schuwende wezens die wij zijn, was het huis te voorzien van hordeuren en ramen.
Dankzij onze vriendin werd er een professioneel bedrijf ingeschakeld die alles keurig kwam opmeten en later installeren. Alles werd keurig voor een zeer schappelijke prijs afgeleverd.
We hadden nog een grote wens op ons lijstje staan, en hoogstwaarschijnlijk de laatste grote aanschaf: (nog) meer kleur in de tuin!
Een vreemde ervaring in het tuincentrum.
Een bevriende Nederlander had ons een tip gegeven waar we een goed tuincentrum konden vinden, deze bleek redelijk goed te vinden, zo’n tien kilometer van ons huis vandaan, tussen de plaatsen Hua Hin en Cha-am in. Onze grootste wens was een kleurrijke Bouganvillea, een plant waar de kleuren van afspatten. Gelukkig hadden ze daar prachtige exemplaren staan. Meteen maar twee daarvan uitgekozen. Het probleem was dat we deze nooit op onze motorbike konden vervoeren, communicatie met het personeel daar was ook gedoemd te mislukken want het leek me niet dat men daar ook maar een woordje Engels zou spreken. Edoch, ik had me vergist! Er liep een vrouw rond met laarzen aan en een geldbuidel om haar middel. Deze bleek perfect Engels te spreken, ze was zeer hulpvaardig en hielp ons met uitzoeken van andere planten en bijhorende grote potten. Alleen viel het me wel op dat ze vaak de prijs van planten moest navragen. Op de vraag aan haar hoe we de vier grote potten en zeven planten naar ons huis konden vervoeren antwoordde ze: “Oh, dat kan in mijn truck, ik rij wel achter jullie aan”! Langzaam drong het tot me door dat zij daar helemaal niet werkte, maar een regelmatige klant was. En zo gezegd zo gedaan, we kregen de hele mikmak gratis thuisbezorgd. We hadden echter ook nog grond nodig voor de potten, die ging ze ook nog even voor ons halen! Uurtje later kwam ze terug met twaalf zakken tuinaarde. Wat een fantastisch hulpvaardig persoon! Toevallig bleek ze ook nog de eigenaresse van ons huis te kennen!
Qua aanschaf bleek het ook behoorlijk mee te vallen, voor de zeven planten en vier grote potten hadden we bij de Intratuin in onze woonplaats hooguit 1 pot kunnen kopen.
Dat was het weer. Zie de foto’s !!
Tot de volgende keer.
Khun Peter
Vandaag hier op de fiets gezeten net -4 .Even wennen. Voor jullie niet voor te stellen denk ik zo.
Hebben jullie nu een huurhuis die aan jullie wensen is aangepast? Ziet er prachtig uit. Hier heb ik net mijn stukje voor het Eijkenblad geschreven en nu lekker Feyenoord aan het kijken. We staan weer in het linker rijtje. Wat betreft voetbal zullen jullie wel niet veel zien maar daar ligt de interesse toch niet zo.
Voor nu
Groeten uit het koude Apeldoorn.
Frans
Hoi Frans
Zie nu pas jouw reactie. Leuk wat van je te horen. Het huisje is ideaal, hier kunnen we jaren verblijven, eigenlijk zo lang we willen. Ook in de maanden dat we in Nederland zijn kunnen we alle spullen hier laten. Hoeven dan zelfs geen huur te betalen. Van voetbal krijg ik inderdaad niet veel mee, maar ik volg de uitslagen (vooral Vitesse) wel op de voet. Maar heel gek, onlangs hebben we het hier ook koud gehad, vooral in de avond als de zon onder is, ook al geeft de thermometer 25 graden aan, de koude wind maakte het erg fris. Al een paar keer gedwongen om lange broek en vest aan te trekken. Temperatuur nu gelukkig weer normaal. Wij vermaken ons hier prima, af en toe is het zelfs te gezellig met onze Thaise vrienden. Een avondje thuis op de bank met Netflix is ook af en toe wel leuk. Met onze Thaise vrienden gaan we in februari een paar dagen naar Kuala Lumpur en Singapore. Wordt ook weer leuk. Heel veel groeten en een zeer voorspoedig 2020 gewenst.
Groeten
Els en Peter